Onvervulde kinderwens
Vandaag op de dag van de terugplaatsing heb ik behoefte om dit bericht te delen. Uit hoop om tot steun te zijn voor degenen die zich ook in het proces bevinden van een onvervulde kinderwens of een ander vorm van loslaten of je grootste angst aanschouwen.
Met dank aan de liefdevolle medewerkers en specialisten van het Radboud Ziekenhuis die alle buien van ons hormonale vrouwen moeten ondergaan en met dank voor jouw begrip dat ik dit zo persoonlijke verhaal openbaar ga delen. Mocht je vinden dat dit te ver gaat wil ik je vragen om nu te stoppen met lezen.
Ongewenst kinderloos
Daar zit je dan weer. In de wachtkamer van het Radboud Ziekenhuis te Nijmegen voor de laatste punctie. Kalmeren met bach bloesems rescue en blij als het achter de rug is.
Dit is nu echt de laatste keer na 14 jaar proberen om zwanger te raken. Zo of zo moet ik dan verder. Maar het komt goed. In de laatste jaren ben ik ontzettend gegroeid in dit proces en heb ik veel steun gehad aan de mensen om mij heen. Iedereen bedankt voor alle liefde, steun en begrip.
Mijn grootste angst aanschouwen
Ik had niet gedacht om ooit in dit proces te belanden. Mijn grootste angst om misschien nooit moeder te worden wordt wellicht een werkelijkheid waar ik mee moet leven. Maar ik kan het niet meer. Het traject van ziekenhuis, hormoonbehandelingen, gewetensconflicten, spanning en onzekerheid. Telkens maar de brug moeten slaan van zo dicht bij nadat je een terugplaatsing hebt gehad en eigenlijk zwanger bent en dan weer naar zo onbereikbaar als het is mislukt. Deze brug kun je emotioneel niet werkelijk slaan. Het breekt mij op. Inmiddels heb ik voor mezelf de leeftijd bereikt dat ik heb besloten om ermee te stoppen. Het is goed zo – ik laat het los.
Het is alsof ik mijn leven steeds met een enorme rem erop geleefd heb. Ik ben er aan toe om de remmen los te laten en echt te leven zonder de woorden in mijn hoofd: “maar wat als…?” of “misschien is het beter dat…”. Gewoon leven vanuit mijn hart en de pure ingevingen die ik krijg vanuit mijn intuitie en al mijn zintuigen.
Als ayurvedisch therapeut weet ik hoe belangrijk dit is – te luisteren naar je hart en naar jouw lichaam. Het is apart om je bewust te zijn van je eigen proces, maar soms is het ook niet zo. Je staat immers te dicht bij jezelf om alles in de gaten te hebben.
Toen het ziekenhuis traject begon
Hoe moeilijk vond ik dat. Wij maken alleen maar kans op ouderschap via een ziekenhuis traject?! Ik als ayurvedisch therapeut die alles zo natuurlijk mogelijk wil werd nu geconfronteerd met de medische wereld en de meest onromantische manier om een kind te kunnen verwekken? Oh no!
Maar de wens was zo ontzettend groot en zo besloten mijn partner en ik op die trein te stappen en het traject in te gaan. Met alle hoop en vertrouwen in de specialisten hebben wij dit proces zo’n acht jaar doorlopen. Tot nu toe helaas nog steeds zonder succes. Ook met alle ondersteuning vanuit de alternatieve hoek mocht het niet baten. Ayurveda, accupunctuur, osteopathie, fysiotherapie, CESAR-therapie, homeopathie, mesologie, massage, yoga, kruiden en supplementen en veel gesprekken met diverse bijzondere mensen zowel als coaching om hiermee om te gaan. Het is moeilijk om te accepteren dat het niet lukt als er geen aanwijsbare reden wordt gevonden. Wij zijn gezond en alles werkt en doet het naar behoren of zelfs uitzonderlijk goed. Ligt het dan echt alleen maar aan de leeftijd?
Momenten van confrontatie
Daarnaast wordt je overal geconfronteerd met zwangerschap, ouderschap, feestdagen met je gezin…Uitnodigingen voor kinderverjaardagen, zwangere cliënten die bijna altijd bij mij terecht kwamen, jongere vriendinnen met een blije boodschap. Mooi vond ik dat en ik kon er echt van genieten terwijl ik mij wel eens af vroeg hoe het mogelijk was dat uitgerekend ik bijna alle zwangere cliënten voor behandelingen kreeg. Maar dat was geen probleem. Echt niet! Ik vond het zelfs heel mooi.
Toch herinner ik mij een behandeling die ik wel als heftig heb ervaren. Een zwangere hotelgast kwam voor een ontspannende behandeling in mijn praktijk. Met veel liefde en respect behandelde ik haar maar toen ik uit het raam keek zag ik kinderen spelen op het speelterrein van het hotel. Ineens werd ik overal omringd met hetgene waar ik zo naar verlangde en wat tot op heden niet zo had mogen zijn. De ouders hielden een oogje in het zeil. Het was een mooie zonnige dag en ze waren zo ontspannen. Lekker als gezin er even tussenuit en de kinderen vermaakten zich prima. Toen voelde ik de brok in mijn keel. Mijn cliënte had niets in de gaten. Zij lag te genieten van de warme olie, de zachte massage en de ontspannende muziek.
De therapeut in mij werd wakker en ik liet mijn gedachten weer los. Het ging immers niet om mij maar om deze mooie zwangere vrouw die behoefte had aan een stukje ontspanning en weldaad. Hoe waardevol als je het vertrouwen krijgt en iemand zich helemaal over durft te geven aan jou. Ik concentreerde me weer op de behandeling en zette mijn eigen gevoelens op zij. Dat kan ik heel goed, want dit heb ik geleerd al van huis uit.
Het moeilijkste zijn de feestdagen waar ieder gezin met zijn kinderen de magie van Kerst deelt, Pasen wanneer je de paaseitjes voor de kinderen in de tuin verstopt etc. Deze dagen hebben voor mij veel minder betekenis gekregen zonder kinderen. Meestal ben ik blij als het achter de rug is en ik weer over kan gaan tot de orde van de dag.
Tussen twijfels en vertrouwen
Ja, en ook die fase heb ik gehad dat ik ging twijfelen aan mijn eigen lichaam. Ik raakte het vertrouwen in mijn lichaam zelfs helemaal kwijt, voelde me incompleet en alles wat ik deed leek zinloos. Voor wie doe ik het eigenlijk allemaal? Wat voor zin heeft het wat ik doe als ik geen kinderen heb? Mijn lichaam doet het niet. Ik kan niet eens kinderen krijgen waarvoor je als vrouw zijnde toch ook gemaakt bent en wat zo vanzelfsprekend lijkt.
Mijn lichaam begon zo veel pijn te doen dat ik op een dag niet meer op of neer kon. Twee weken lag ik helemaal plat en ongeveer 3 ½ jaar leefde ik met de pijn en alle beperkingen van dien. Geen enkele therapie hielp om de pijn te verzachten. Pas nu ik het los laat begint mijn lichaam te ontspannen en de pijn af te nemen. Ondanks dat ik het weet vanuit mijn beroep verbaas ik mij erover wat emotionele stress met je kan doen.
En hoe vaak heb ik geoefend om weer vertrouwen te hebben. Vooral als mijn omgeving dit tegen mij zei. Maar ja, makkelijker gezegd dan gedaan… Dat kun je niet beslissen toch? Dat moet je voelen en daar gaat een heel proces aan vooraf.
Ik herinner mij een situatie waar wij een gezin tegen kwamen van mijn leeftijd met een leuk jongetje van 7 jaar. Het was op vakantie in het buitenland en hij had verder helemaal geen maatjes om mee te spelen. Al te graag wilde hij zijn ouders laten zien wat voor mooie sprongen hij kon maken van de houten steeg in het water. De ouders waren niet echt in staat om fysiek veel met hem te ondernemen. Ze hadden een ernstige vorm van obesitas. Het deed mij pijn. Hoezo zij wel en wij niet? Hoezo is het hun gelukt en lukt het ons niet terwijl wij toch veel fitter zijn? Oh, ik schok zo van die gedachte en schaamde me diep! Iedereen gun ik het om ouders te zijn als die wens er is! Hoe kan ik zo’n egoistische en gevoellose gedachte hebben? Het waren hele aardige mensen! Kon ik die gedachte maar ongedaan maken. En zelfs nog plaagt het mij dat ik dit moment zo moeilijk heb gevonden. Het is toch niet eerlijk ten opzichte van hun en staat toch ook helemaal los van ons!?
Heftige gedachten denk ik nu, maar toch heb ik ze wel gehad en moest ik hier weer bovenop zien te komen. Het was ook geen optie om erin te blijven hangen. In al die jaren heb ik zo veel steun gehad van mijn partner en zijn wij nog veel sterker naar elkaar toe gegroeid. Gelukkig! Want het kan zeker ook anders. Een dergelijk traject is een ultime beproeving van je relatie en ook wij hebben deze beproeving gehad en wel doorstaan. Wat geven wij veel om elkaar. Daar kan eigenlijk nu echt niets meer tussen komen. Dat is ook wel een fijn gevoel. De steun aan elkaar heb je ook echt nodig. Je kunt elkaar niet met die emoties alleen laten. Dat is dodelijk voor een relatie!
En ondanks alles was en is er altijd het vertrouwen in God. Dat ik erop kan vertrouwen dat hetgene gebeurt wat goed is en dat het dan ook zo hoort te zijn. Hierdoor kan ik accepteren wat er is of niet is en leer ik er steeds meer in te ontspannen en er nog dieper op te vertrouwen. Door mijn grootste angst te aanschouwen en hierin het vertrouwen niet te verliezen heeft mij altijd geholpen en geeft mij het gevoel dat ik gedragen wordt in de moeilijkste fasen van mijn leven. Ik ben zo dankbaar dat ik dit vanuit mijn opvoeding heb mee gekregen en ervaar dit persoonlijk ook echt zo.
Tussen vreugde en verdriet
Mijn partner is jarig. Zijn speciale jubileumsverjaardag valt samen met een poging om zwanger te raken en wij beslissen om daarom een paar dagen op vakantie te gaan in het buitenland om onze rust te pakken. Hoe beroerd kan het zijn? Precies op de ochtend dat mijn lieverd met een verrassingsontbijt of een ander leuk iets wakker gemaakt hoort te worden ontdek ik schokkend nieuws. De poging is mislukt. Het is niet anders dan dat ik dit bericht nu met hem moet delen. Pfffff. Had het niet op zijn minst een dag later mis kunnen gaan? Ik probeer hem de boodschap over te brengen maar ondertussen wordt hij al gebeld met felicitaties. Wat een bizarre situatie. Als het eventjes rustig wordt vallen wij stil. We houden elkaar vast en janken van verdriet. Het maakt bij hem ook nog eens weer zo veel los. Siem is al een kind verloren een ook die pijn ligt nu weer helemaal bloot. Vier jaar geleden hebben wij Mickel in samenzijn van familie, vrienden en kennissen begraven. Wij geven elkaar de ruimte in dit moment zo dat ieder in zijn eigen verdriet mag hebben en toch zijn wij zamen in de zelfde pijn. Er is zo veel begrip voor elkaar en gelukkig vinden wij troost bij de ander.
We hervatten ons en beslissen om iets te gaan ondernemen. Tenslotte kun je niet de hele dag verdrietig op de hotelkamer blijven hangen. Het is goed om er even tussenuit te gaan. Al met al is het ons gelukt om er een mooie dag van te maken. Veel gepraat, genoten van een terrasje maar ook soms weer gehuild en s’avonds toch maar in de beste kleren steken en samen romantische uit eten gaan.
Deze vakantie met alle emoties die je maar kunt hebben heeft mij iets duidelijk gemaakt. Ik besefte me later dat het gewoon lukte. Dat ik, dat wij, ondanks deze tegenslag ook hebben kunnen genieten van de mooie dingen en hetgene wat wij wel hebben! Dat je zelfs ontzettend dankbaar kunt zijn voor hetgene dat je hebt. Ik merkte dat mijn verdriet helemaal los kon staan van de mooie dingen die er ook zijn. Whow. Ik wist dat ik een ander punt had bereikt in mijn verlangen en dat ik een flinke stap had gemaakt in mijn eigen groeiproces.
Wat is er veranderd?
In de loop der jaren is er veel veranderd. Een gevoel van het moet en het zal – ik ga moeder worden hoe dan ook! is veranderd in overgave, ontspanning, los laten en vertrouwen. Dit kan ik nu en ik ben dankbaar dit te hebben mogen leren.
Ik ben het proces aangegaan en de pijn gaan snappen. Niet alleen op mentaal niveau maar wellicht op alles niveaus waaruit een mens bestaat. Groeipijn noem ik dat. Als je fysiek groeit, of het nou van kind naar volwassen zijn is en je ledematen groeien zodat je pijn in je botten ervaart, als je in de sportschool spieren kweekt en spierpijn hebt of als een baby tandjes krijgt dan doet het gewoon zeer.
Zo zie ik ook de emotionele pijn. Door het proces wel de ruimte te geven kan ik er in groeien en sterker of wijzer worden. Ook dat is groeipijn. Anders zou ik toch een minimensje blijven zonder tanden en zonder inhoud?
Er zijn zo veel dingen in het leven die ik nu weer kan zien waar eerder geen oog voor was.
Ik zie zelfs de voordelen die je hebt als je geen kinderen hebt. Ups! Ik betrap mij er op dat ik die gedachte zelfs nu heel fijn vind. Alleen maar verantwoordelijk zijn voor jezelf en te kunnen gaan en staan waar je maar wilt. Geen zorgen hebben over of het allemaal wel goed komt met hun en of ze zich kunnen redden in dit leven en in deze wereld.
Dat je ook betekenisvol bezig kunt zijn voor anderen en je die vrijheid hebt om dit te doen zonder slecht geweten dat je je gezin tekort doet. Al die dingen heb ik jaren geleden niet kunnen of willen zien. En nu zie ik de uitdagingen overal om mij heen. Hoeveel behoefte er is om er voor elkaar te zijn ook al heb je geen bloedband met elkaar. Wat je voor anderen kunt betekenen omdat je onafhankelijk bent en je 100% kunt inzetten voor iets of iemand.
Happy ending
Al met al kan ik nu zeggen dat mijn grootste uitdaging ook mijn grootste en waardevolste les is geweest. Ongeacht de uitkomst van deze laatste poging weet ik dat het goed is wat het ook mag zijn. Ik ben ontspannen en geef mij volledig over en ik kijk uit naar de toekomst met of zonder kinderen.
In ieder geval voelt het nu als een happy ending story. Ik ben er zo enorm van gegroeid en had het proces op zich zelf niet willen missen. Nu gaat het of lukken of ik kan het eindelijk afsluiten en verder leven zonder de rem van de afgelopen jaren.
Oorzaken van kinderloosheid
Vanuit mijn eigen ervaring en ook vanuit mijn beroep zijn er een aantal zaken die een grote rol spelen bij ongewenste kinderloosheid. De belangrijkste oorzaken wil ik toch even noemen:
1. Voeding: Gezonde voeding wordt een steeds grotere uitdaging. Steeds meer voedingsmiddelen bevatten kleur- of houdbaarheidsstoffen die je gezondheid en ook je vruchtbaarheid negatief beïnvloeden. Daarnaast missen voedingsmiddelen steeds meer voedingswaarde. Zelfs fruit en groente! Dit geldt zowel voor levensmiddelen als lichaamsverzorging etc. Zorg ervoor dat je altijd ingrediënten gebruikt die zo puur mogelijk zijn. Kies onbehandelde groente en fruit en natuurcosmetica boven andere chemische verzorgingsproducten. Neem gerust contact met ons op voor een een overzicht met de 10 cosmetica ingrediënten die je beter kunt vermijden.
2. Stress: Stress zorgt ervoor dat wij hormonen produceren die onze vruchtbaarheid verminderen. Voldoende rust en ontspanning heeft een preventief effect op onvruchtbaarheid en andere stressgerelateerde klachten.
3. Onregelmatige levensstijl: Een onregelmatige levensstijl brengt je uit balans zowel je spijsvertering als je hormonen. Vooral s’nachts werken is niet bevorderlijk om zwanger te raken.
4. Leeftijd: Helaas hebben vele jongeren al te vroeg gemeenschap. Het is geen uitzondering meer dat er met een jaar of 14 gevreën wordt en dit is heel schadelijk voor jonge vrouwen. De geslachtsorganen zijn dan nog niet zo ver en kan er serieus schade ontstaan in het vrouwelijke lichaam. Ook op emotioneel niveau, want je moet er echt wel klaar voor zijn. De normen en waarden rondom intimiteit bij jongeren zijn zorgwekkend mede dankzij de porno industrie.
Het andere uiterste is dat stellen het krijgen van kinderen uitstellen om eerst carriére te maken. Vervolgens begint men pas op latere leeftijd aan kinderen waardoor de kans op het slagen van een zwangerschap vanaf 35 jaar drastisch af neemt. In de tussentijd wordt er vaak en veel gebruik gemaakt van anticonceptie middelen die zeker niet bijdragen aan vruchtbaarheid op langere termijn.
Dit geldt overigens voor zowel vrouwen als mannen! Vanzelfsprekend is er nog de ongezonde levensstijl, maar dat weet iedereen, roken en drinken horen er niet bij als je kinderen wilt.
Ik hoop dat dit artikel je aanmoedigt om het proces aan te gaan met jezelf mocht het voor jou van toepassing zijn. Hoe dan ook kun je hier goed uit komen ongeacht de uitkomst als je er maar naar wilt kijken, dat beloof ik je. Mocht je je ervaring met mij willen delen nodig ik je uit om dit te doen.
Een liefdevolle groet aan alle moeders en vaders zonder kinderen en iedereen met een proces van loslaten en vertrouwen houden.
Rabea Iqbal
Deel dit bericht op:
Lees ook
Rabea’s afscheid uit Nederland
Op een fijne manier jezelf als prioriteit zetten en genieten van selfcare, dat kan met de midweekse kuur!
Tijd voor selfcare? Ga voor de midweekse kuur!
Op een fijne manier jezelf als prioriteit zetten en genieten van selfcare, dat kan met de midweekse kuur!
Ontdek het Ayurvedisch Natuurgeneeskundig Pakket
Niet lekker in je vel? Je zelfkennis ontwikkelen kan helpen!
De effecten van geur
Geur is een belangrijk zintuig dat nauw verbonden is met onze waarneming. In deze blog leggen we het belang van geur uit!
Voorbereid de winter in!
Tijdens de wintermaanden krijgt je lichaam een hoop te verduren. Lees hier wat je kunt doen om jezelf te verwennen tijdens deze periode.
Zo verwen je jezelf tijdens je zwangerschap
Een zwangerschap is een hectische periode waar je soms wel even aan zou kunnen ontsnappen. Bij IQ Balance zorgen we graag voor jou en je lichaam.
Bedrijfsmassages: werken én ontspannen?
We zitten te lang op het werk, wat tot veel klachten kan leiden. Lees er hier meer over.
Rust en balans met behulp van wellness
Door zo nu en dan uit je routine te stappen, doe je je gezondheid goed. Wanneer kom jij langs voor een wellness-routine.
Doelgericht, duidelijk
en persoonlijk
advies met de
IQ Analyzer©
Vul online de IQ Analyzer© in en ontvang
jouw resultaat in je mail